In Catilinam I 4
Dēcrēvit
quondam
senātus
utī
L.
Opīmius
cōnsul
vidēret
nē
quid
rēs pūblica
dētrīmentī
caperet;
nox
nūlla
intercessit;
interfectus est
propter
quāsdam
sēditiōnum
suspīciōnēs
C.
Gracchus,
clārissimō
patre,
avō,
maiōribus,
occīsus est
cum
līberīs
M.
Fulvius
cōnsulāris.
Similī
senātūs
cōnsultō
C.
Mariō
et
L.
Valeriō
cōnsulibus
est permissa
rēs pūblica;
num
ūnum
diem
posteā
L.
Sāturnīnum
tribūnum
plēbis
et
C.
Servīlium
praetōrem
mors
ac
reī pūblicae
poena
remorāta est?
At
vērō
nōs
vīcēsimum
iam
diem
patimur
hebēscere
aciem
hōrum
auctōritātis.
Habēmus
enim
eius
modī
senātūs
cōnsultum,
vērum
inclūsum
in
tabulīs,
tamquam
in
vāgīnā
reconditum,
quō
ex
senātūs
cōnsultō
cōnfestim
tē
interfectum esse,
Catilīna,
convēnit.
Vīvis,
et
vīvis
nōn
ad
dēpōnendam,
sed
ad
cōnfīrmandam
audāciam.
Cupiō,
patrēs
cōnscrīptī,
mē
esse
clēmentem,
cupiō
in
tantīs
reī pūblicae
perīculīs
nōn
dissolūtum
vidērī,
sed
iam
mē
ipse
inertiae
nequitiaeque
condemnō.
| Latin: | |
| Dictionary: | |
| English: | |
| Note: | |