Ō
funde
noster,
seu
Sabīne
seu
Tīburs,
(nam
tē
esse
Tīburtem
autumant,
quibus
nōn
est
cordī
Catullum
laedere;
at
quibus
cordī
est,
quōvīs
Sabīnum
pignore
esse
contendunt),
sed
seu
Sabīne
sīve
vērius
Tīburs,
fuī
libenter
in
tuā
suburbānā
vīllā,
malamque
pectore
expulī
tussim,
nōn
inmerentī
quam
mihī
meus
venter,
dum
sūmptuōsās
appetō,
dedit,
cēnās:
nam,
Sestiānus
dum
volō
esse
convīva,
ōrātiōnem
in
Antium
petītōrem
plēnam
venēnī
et
pestilentiae
lēgī.
Hīc
mē
gravēdō
frīgida
et
frequēns
tussis
quassāvit
usque,
dum
in
tuum
sinum
fūgī,
et
mē
recūrāvī
ōtiōque
et
urtīcā.
Quārē
refectus
maximās
tibī
grātēs
agō,
meum
quod
nōn
es ulta
peccātum.
Nec
dēprecor
iam,
sī
nefāria
scrīpta
Sestī
recepsō,
quīn
gravēdinem
et
tussim
nōn
mī,
sed
ipsī
Sestiō
ferat
frīgus,
quī
tunc
vocat
mē,
cum
malum
librum
lēgī.
| Latin: | |
| Dictionary: | |
| English: | |
| Note: |